"فروغ-1"
آه از این دل
آه از این جام امید
عاقبت بشکستو کس رازش نخواند
چنگ شد در دست هر بیگانه ای
ای دریغا کس به آوازش نخواند
میروم خسته و افسرد و زار... سوی منزلگه ویرانه خویش... بخدا میبرم از شهر شما... دل شوریده و دیوانه خویش... میبرم تا که در ان نقطه دور... شستشویش دهم از رنگ گناه... شستشویش دهم از لکه عشق... زین همه خواهش بیجاو تباه... میبرم تا ز تو دورش سازم... ز تو ای جلوه امید محال... میبرم زنده بگورش سازم... تا از این پس نکند یاد وصال...
هیچ جز حسرت نباشد کار من... بخت بد بیگانه ای شد یار من...
بی گنه زنجیر بر پایم زدند... وای از این زندان محنت بار من...
"به نام تنها"